روز، روز جهانی حذف خشونت علیه زنان است. از وادار کردن بچه‌های ده یازده ساله به تجاوز به زنان جبهه مقابل در طول جنگ داخلیِ لیبریا، تا تجاوزهای گروهی در هندوستان، تا آزارهای جنسی امثال هاروی واینستین در هالیوود، تا خشونتهای کلامی مردک شصت و چند ساله تسبیح به دستی که سر متروی گلوبندک سر همسرش فریاد می‌کشید "د راه بیا دیگه. انقدر دادم خوردی راه نمی‌تونی بری"، تا نگهداشتن ماشین جلوی هر کسی به صرف جنسیتش، و بار کردن چهار تا لیچار صرف‌نظر از خواست و بی‌توجه به موقعیتش، همه مصداق خشونت علیه زنان هستند. مثالهای دیگر هم در دنیای امروز متاسفانه کم نیستند ولی گفتن ندارند که همه دیده‌ایم و شنیده‌ایم و زخمها و کینه‌هایش در دل خیلیها مانده به یادگار. یک قسمت بسیار بزرگی از داستان البته کار حقوقی می‌خواهد و تغییرات اجتماعی و متاسفانه یک بخشی هم صرفا زمان می‌خواهد. اما یک قسمتی است که بسته به خود ماست، چه مرد و چه‌ زن، و آن برخورد درست و برابر و بدون نگاه جنسیتی به خانواده و دوست و آشنا و همکار است، و فهم این مساله، که صرف اینکه جامعه به مدد فرهنگ و سالهای گذران برای هر جنسیتی تعیین نقش کرده، لزوما به معنی درستی این نقشها نیست. 

آقای گاندی یک جمله‌ای دارد که "آن تغییری باش که دیدنش در دنیا آرزوی توست". جمله را می‌شود هزار جور تفسیر کرد، ولی به نظر شخص من، یک آزمایش درونی است برای هر انسانی. تغییر، فرآیند راحتی نیست و "زیستن" و "بودنِ" یک تغییر خیلی وقتها لازمه‌اش خلاف جریان آب شنا کردن است. تغییری هم که در درون خود انسان تجلی نکند، یک چیزی است مثل قرص ماه که بچگی‌ها توی ماشینمان می‌نشستیم و فکر می‌کردیم که دنبالمان می‌کند، ولی در واقع او مسیر خودش را می‌رفت و ما مسیر خودمان را. به این امیدم که همه ما که اعتقاد به برابری همه انسانها را آموخته‌ایم و دیدنش در دنیا آرزوی ماست، فرزندانی تربیت کنیم که این اعتقاد را زندگی کنند. محیط خانوادگی بهتری برای همسرانمان، محیط دانشگاهی بهتری برای همکلاسهایمان، و محیط کاری مناسبتری برای همکارانمان فراهم کنیم. این دنیا واقعا جای بهتری خواهد شد اگر این تغییرات را زندگی کنیم. آقای الیور هولمز، سی سال بر مسند قضاوت دیوانعالی کشور در ایالات متحده نشست و در مورد پیچیده‌ترین پرونده‌های قضایی حکم داد، و سرانجام گفت "آنچه در برابر ماست و آنچه پشت سر گذاشته‌ایم، در برابر آنچه در درون ماست ناچیزند." به درون بنگریم و به حال.

@Farnoudian